Zo moet het zijn:
zoals – en niet anders! – de bomen in de stad
naar de lucht reiken, zo wij naar de avond,
zoals de tijd aan ons voorbijgaat, zo wij aan elkaar.
Zo, en niet anders. Niet als vogels kijken wij neer
vanaf het balkon, maar wij vliegen dan.
Niet engelgelijkend jij, maar een engel.
Zo moet het zijn. De prijs moet betaald.
Nooit mag vergeefs zijn ons noemen van elkaar
bij de vernuftigste namen, niets zijn gruwelen
die na genoemd te zijn niet daadwerkelijk voorvallen.
mark boog 