Laat barbaren binnenvallen.
Laat grenzen sneuvelen,
linten door hoogwaardigen.
Annexeer, assimileer ons,
reken ons tot een volk,
verlicht ons. Deze landkaart,
nu al historisch, handgekleurd,
oudtijds, met goudgehoogd
wat van belang is, de lijnen
en symbolen op deze kaart
blijven aan betekenis winnen.
Steeds minder heden, relatief bezien.
Toen we overlopen werden, ooit,
door elkaar bezet, en we niet
anders konden dan ons overgeven,
is een oorlog ooit afdoende
gedocumenteerd, een land
door cartografen rechtgedaan?
Elke korrel zand? De woestijn?
Laat ons tot elkaar behoren,
omdat het niet anders kan.
(uit: Liefde in tijden van brand, 2019)
mark boog 