Trekken wij ons terug in machinekamers,
brommend en zoemend, regelen bestaan.
Geflikker van schermen: het verre onweer
onderdrukte onweer aan de avondlijke einder.
Schuif geld, meubels, aandacht heen en weer:
steeds kleinere, betekenisvolle veranderingen.
Alles hetzelfde! Ooit, ooit bereiken we de staat
van totale bewegingloosheid. Wij zullen mooi,
vermaakt en veilig zijn, eerst uit onze kamers
dan uit onze schermen glimlachend verdwijnen.
mark boog 