Ik ben niet erg ontvankelijk voor zulke heftige emoties. Ik heb van nature een dikke huid, en door mijn verstand te gebruiken maak ik die met de dag stugger en harder.
uit: Michel de Montaigne – De essays
(vertaald door Hans van Pinxteren)
Iemand zegt: wat moet je met alles.
Het gaat niet om alles of niets
het gaat erom adem te halen.
uit: Eva Gerlach – Kluwen
Uit Kluwen, een bundel die ik al een paar maanden in huis heb maar die ik nu pas lees. Erg goed, vooral – ik ben halverwege – de reeks Tumbleweed.
Ik rammel met mijn lichtkever
in het jampotje. Ik houd
het donker over; waarna
ik voorgoed dezelfde word.
uit: Hans Faverey – Zijden kettingen
Herlezen, liever gezegd. Deze strofe was in het vorige millennium, toen beeldschermen nog redding behoefden, lange tijd de screensaver van mijn computer. Vlijmscherp portret van, denk ik toch, elke dichter.
De mens is een lief oververtegenwoordigd dier.
uit: Tonnus Oosterhoff – Leegte lacht
Meer dan een scheutje Reve, en er staan nog wel mooiere regels in Leegte lacht, maar hoe vaak schiet je in de lach bij het lezen van een dichtbundel?
Zo was de loop der dingen: Omdat iedereen er niets aan kon doen, kon niemand er iets aan doen.
uit: Hertha Müller – Ademschommel (vert. Ria van Hengel)
Geen nieuws, dus een nieuwe reeks. Waarom niet. Citaten die me toevallig treffen in boeken die ik toevallig lees. Verder geen regels. Deze is uit het adembenemend mooie (ja, dat kan, ook bij zulke gruwelijke onderwerpen) Ademschommel.
mark boog 